ANAERMENİ SOYKIRIMI

Cinayet mahallinde bayram

Sultan Eylem Keleş ‘Gazeteduvar.com’da şöyle yazmaktadır: “Eski adıyla Armutak, şimdiki adıyla Karacasu köyüne geldim. Divriği’ye bağlı bu köy, ananem Zalhe ve rahmetli dedem Aziz’in köyü. Çoğunlukla Türklerin yaşadığı köyde, bir Kürt olarak bizim sülale yaşadığı için dedem ‘Kürt Aziz’ olarak bilinirdi. Köylülerin unuttuğu, unutturduğu bir gerçek ise; burada vaktiyle Ermenilerin de yaşadığıydı. Bayram için geldiğim köyde çocukluğumu yad edip parçaları birleştirince, soruların peşine düştüm; “Ermeniler nerede?”, “Neden gittiler?”, “Nasıl gittiler?” Çocukken toz attıra attıra koştuğum, oyun oynadığım, oyuncak kamyonuma toprak doldurmak için eşelediğim yollardan kemikler, kafa tasları çıkardı. Şimdi öğrendim ki, onlar Ermenilere aitmiş. Altımıza leğenleri alıp yukarıdan aşağı kaydığımız tepenin ismi, ‘mezarlık tepesi’ imiş ve orada Ermenilerin mezarları varmış. Dışarıdan bakıldığında mezarlık olduğuna ilişkin hiçbir emare yok. Mezarlık olduğu bilgisi sadece köylülerin toplumsal hafızasında saklı. O tepenin tam karşısına, düzlüğe de kendi mezarlıklarını yapmışlar; etrafı çevrili, görkemli, en azından mezar taşlarının olduğu bir mezarlık. Diğer yanda da kimsesizler mezarlığı kadar bile olamayan toprak altında binlerce mezar, isimsiz ve hikâyesiz… İnsandışılaştırmanın bir yöntemi olarak. Defalarca kez kazılmış mezarlar, çıkarılan zümrütler ve değerli eşyalar… Zulmün özgül ağırlığı altında hikayeler çok benzer. Köy meydanında, önünde saklambaç oynadığım yerin bir kilise olduğunu öğrendim. Şu an yıkılmış, harabe ve kullanılamaz halde. İçerisine saman çuvallarını doldurmuşlar. Birkaç dekoratif işlemeyi ve haç işaretlerini görmesem buranın bir kilise olduğuna asla inanmazdım. Son olarak da zamana karşı koyabilmiş, yıkılmamış ama harabeye dönmüş birkaç mimari yapı, evler…Burada yaşayan Ermenilerin akrabaları geldiklerinde, geride bıraktıklarının yerlerinde yeller estiklerini görmüş. Uzun zamandır gelemediğim, bayramlaşmaya diye geldiğim köyün adeta bir cinayet mahalli olduğu gerçeğiyle yüzleştim. Herkese iyi bayramlar ama benim “Merdivenleri üçer beşer çıkmanın sevinci yok içimde.”

Daha fazlasını göster
Back to top button