Rusya tarihi tersine çevirme şansına sahiptir. Türkiye büyük bir oyun başlatmıştır
Siyasi yorumcu Naira Hayrumyan’a göre Doğu Akdeniz’de Yunanistan ve Türkiye arasındaki rekabet doruk noktasına ulaşmıştır. Bunun sebebi ise, Türk araştırma gemisinin Yunan Kastelorizo adasının kıyılarına yaklaşmış olmasıdır. Yunanistan yöneticileri, Türkiye’nin faaliyetlerine müsamaha göstermeyeceklerini belirtmişlerdir. İki ülke silahlı kuvvetleri en üst alarm seviyesine getirilmişlerdir.
Berlin’deki “ Bilim ve Siyaset” vakfı uzmanı Günther Seufert, DW ile yapmış olduğu mülakatta, Oruç Reis gemisinin Antalya limanından hareket edeceği günü İstanbul’daki Ayasofya mabedinde ilk defa olarak namaz kılındığını tesadüf olarak görmediğini belirtmiştir.
“Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın amacının, “Büyük Türkiye’nin” yaşama geçirilmesidir. Söz konusu olan, Atatürk’ün yüzünü Batıya çevirdiği Türkiye olmayıp, Osmanlı İmparatorluğu şeklinde ve benzerliğinde olan Türkiye’dir. Bu siyasetin uygulanmasının sonuçları Türk ordusunun savaş gücünün büyütülmesi ve Doğu Akdeniz’de dış siyasetin askerileştirilmesidir”, demektedir Seufert.
Ayasofya’daki sembolik namaz, Erdoğan’ın bir dizi adımları için bir haber örtüsüne dönüşmüştür. Türkiye, modern savaşın tüm kurallarına göre çok adımlı bir süreç başlatmıştır. Erdoğan için Pan-Osmanlıcılık bir amaç değil, yeni dünya düzeyinin oluşum süresinde varlığını koruyacak bir savunma aracıdır.
Yeni dünya düzeni, Türkiye’yi tamamen farklı sınırlarla ve farklı bir rolde öngörmektedir, Erdoğan ise, saldırgan siyasetiyle eski gücün kalıntılarını korumak istemektedir. 2023 yılında, Birinci Dünya Savaşı neticesinde imzalanmış olan Lozan antlaşmasının 100. yılı dolacaktır. Erdoğan’ın, üzerinde hak talep ettiği adalar, Lozan antlaşmasıyla Yunanistan’a geçmiş olup, Türkiye, Lozan antlaşmasının kendi lehine yeniden gözden geçirilmesi için çalışmaktadır.
Türkiye, Lozan antlaşması imzalanmadan önce, 1921 yılında Sovyetler Birliği ile Kafkasya’daki Ermeni topraklarının bölüşümü ile ilgili bir antlaşma imzalayarak, sınırlarını güvenceye almıştı. Rus-Türk antlaşmasının kaderi, Erdoğan’ı aynı ölçüde, hatta daha da çok ilgilendirmektedir. Türkiye, Rusya’yı antlaşmanın uzatılması konusunda ikna etmek istemekte olmasına rağmen, geçen 100 yıl süresince çok şey değişmiş olup, “yağma malının bölüşülmesinden” Rusya’ya hemen hiçbir şey kalmamıştır. Azat Arşakyan’ın belirtmiş olduğu gibi, Araks Nehri’nin bu kıyısındaki topraklar Rusya’ya, karşı kıyıdaki topraklar ise Türkiye’ye geçmiştir.
Lakin SSCB’nin yıkılmasından sonra Rus yağma malı egemenliğini kazanmış ve Ermenistan-Türkiye sınırında halen Rus sınır muhafızları duruyor olmasına rağmen, bu sınır artık Rus sınırı olarak değil, Ermeni sınırı olarak korunmaktadır. Rus-Türk antlaşmasıyla Rusya’ya pay düşen Ermenistan, Azerbaycan ve Gürcistan, bağımsız ülkelere dönüşüp, artık Rusya’ya ait değiller. Hâlbuki Türkiye Kars, Ardahan ve Ararat dağı da dâhil olmak üzere, ele geçirdiği tüm topraklar üzerinde egemenliğini korumuştur.
Böylelikle Rusya, Moskova ve Kars antlaşmaları ile ilgili sadakatini koruyarak, sadece Türkiye’nin çıkarlarını savunmaktadır, çünkü kendi çıkarları artık kalmamıştır.
Türkiye, Moskova’nın görünüşte antlaşmayı uzatmak konusunda bir sebebinin kalmamış olduğunu anlamaktadır ve bu durumda Türkiye’de çatlaklar oluşmaya başlayacaktır. Bu nedenden dolayı Ankara, Rusya üzerinde daha farklı metotlar uygulamaya başlamıştır. Önce Erdoğan’ın danışmanı Rusya’yı, 25 milyon Müslüman sayesinde içerden yıkmayı vaat etti. Ardından Türkiye’nin kışkırtmasıyla Azerbaycan, Tavuş bölgesinde sınırdaki durumu kızıştırdı ve ardından da çatışmayı Rusya’ya nakletti.
Çatışmanın Tavuş’tan Rusya’ya nakledilmesinin Bakü ve Ankara’da önceden planlanmış olup, Rusya ile Ermenistan’ın uyumlu bir siyaset sürdürmelerine izin vermemek amaçlıydı. Ankara ve Bakü’nün açık bir şekilde Müslüman faktörünü Rusya’nın temellerini sarsmak için kullanmaları durumunda, Türkiye ile bir ittifak sürdürmenin Moskova için bir anlamı olabilir mi?
Rusya, tarihi tersine çevirme şansına sahiptir.
