Ermeni yetimin Antura Yetimhanesinde yaptığı kemerin tarihi

Ermeni Soykırımı Müze-Enstitüsü, Antura Türk yetimhanesinde yapılan kemerin tarihini anlattı.

“Harutyun Alpoyaçyan (1904-1994) aile üyeleriyle birlikte, 1915 Kilikya’daki Fındıcak dağ köyünden sürgün edilir. Göç yolunda akrabalarını kaybeden 11 yaşındaki Harutyun, mucizevi bir şekilde ölümden, tarifsiz acılar ve yoksunluklardan kurtularak kendini Antura’daki Türk yetimhanesinde bulur.

Burada Harutyun zorunlu din değiştirmeye tabi tutularak Şükri adını alır ve Alpoyaçyan soyadı 535 haneli olarak değiştirilir. Savaştan sonra yetimhane Amerikan Kızıl Haç’ı tarafından devralındı. Din değiştiren Ermeni yetimler yeniden vaftiz ediliyor ve yeniden Hıristiyan oluyorlar. Yetimhaneden sonra Harutyun Alpoyaçyan Selanik’e yerleşti ve 1925’te Sovyet Ermenistan’ına gitti.

Şükri-Harutyun, Antura’nın yetimhanesinde kemerler yaptı. Alpoyaçyan, anılarında ilk kez kemer yapmaya karar verdiğinde, yıpranmış çoraplardan ip aldığını, ipten yapılmış iğneyi alet olarak kullandığını yazıyor. Genç yetimin yaptığı kemerlerin ünü yetimhaneye ve dışına yayıldı ve Şükrü siparişler üzerinde çalışmaya başladı.

1918 yılı başlarında Cemal Paşa Antura yetimhanesini ziyaret ettiğinde 535 numaralı yetim bir Türk yetkiliye örnek öğrenci olarak takdim edilmiş ve yaptığı kemer gösterilmiştir. Cemal küçük ustayı övdü ve yetimhane yönetimine onunla ilgilenmesi talimatını verdi. Alpoyachyan, 2. Dünya Savaşı sırasında Kızıl Ordu’nun bir parçası olarak Almanlara karşı savaşırken yakalandı ve birkaç yılını toplama kampında geçirdi. Savaştan sonra Stalinist kampların zorlu koşullarıyla yüzleşmek zorunda kaldı.”